വാക്കുകൾക്‌   പോലും എന്നോട് വെറുപ്പ്  തോന്നി തുടങ്ങി എന്ന്  തോന്നുന്നു.  ആരോടും ഒന്നും പറയാനോ കേൾക്കാനോ ഒന്നും എഴുതാനോ തോന്നുന്നില്ല. മനസ്സ് ആരെയൊക്കെയോ തേടുന്ന പോലെ. ഒരിക്കലും  കണ്ടുപിടിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരാളെ അന്വേഷിക്കുന്നത് പോലെ ഉണ്ട്. എവിടേക്ക് നോക്കിയാലും എതിരാളികളെ കാണുന്നത്  പോലെ. മനസ്സ്  തുറന്നു പുഞ്ചിരിക്കുന്ന ഒരു മുഖം കണ്ടിട്ട് നാളുകൾ കുറെ ആയതു പോലെ. ഒക്കെ 'പോലെ' ആണെങ്കിലും ഇതൊക്കെയാണ്  ഇപ്പൊൾ  എനിക്ക് ചുറ്റും നടക്കുന്നത്. ആരോടു പറയും എന്തു ചെയ്യും ഒന്നും മനസിലാകുന്നില്ല. ഇനി ഇതൊക്കെ എന്റെ തോന്നലുകൾ മാത്രമാണോ? അതുമറിയില്ല. തിരിച്ചൊന്നും പറയാറില്ലെങ്കിലും എന്നും എന്റെ കൂടെ ഞാൻ പറയുന്നതൊക്കെ കേൾകുന്ന ഒരാളു മാത്രം ഉണ്ട്. ദൈവം. :)